Δεν πάει πολύς καιρός από εκείνη την καθοριστική οικογενειακή συζήτηση. Μόλις που είχα αποφοιτήσει από το σχολείο, και στο οικογενειακό τραπέζι – το οικογενειακό τραπέζι με την περίσσια ελληνική ζεστασιά – τα λόγια του πατέρα μου ακουστήκαν δυνατά σαν καμπάνα: «Κάτι πρέπει να κάνεις παιδί μου τώρα με τη ζωή σου. Πρέπει να βρεις ένα σκοπό, ένα επάγγελμα. Να γίνεις σωστός νοικοκύρης, καλός οικογενειάρχης, τίμιος δουλευτής». «Τίμιος βουλευτής; Πώς είναι δυνατόν; Άσε που είμαι ακόμα και τόσο μικρός» αναρωτήθηκα – είχε, βλέπετε, φτάσει λιγάκι λάθος στ’ αυτιά μου η πατρική προτροπή.
Δεν ήμουν, πάντως, έτοιμος ακόμα να πάρω τη ζωή στα σοβαρά. Αυτό ήταν σίγουρο. Επιθυμούσα αμεριμνησία και βασικός μου στόχος φαινόταν ο στόχος της ακηδίας. Η μητέρα μου μού προσέθεσε μια κουταλιά αχνιστή σούπα στο πιάτο και στεκόταν αμίλητη, σκεπτική, με κατεβασμένο κεφάλι. Ήταν πια φανερό: παρά τους δικούς μου σχεδιασμούς, η ώρα της άνδρωσης και της ωρίμανσης είχε φτάσει. Η αμεριμνησία έφευγε ανεπιστρεπτί. «Μια καλή λύση», συνέχισε ο πατέρας μου «θα ήταν να γίνεις εργοδηγός». Δεν είχα ξανακούσει αυτό το επάγγελμα. «Πατέρας, όμως, είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει», μονολόγησα. «Τίμια και καλή δουλειά. Θα βγαίνει το μεροκάματο. Μια άλλη λύση θα ήταν να γίνεις προπονητής. Προπονητής του μπάσκετ!», είπε ο πατέρας μου, όταν, μετά την πρόταση για καριέρα εργοδηγού, δεν διέκρινε ζωγραφισμένο στο παιδικό μου πρόσωπο την έκφραση του ενθουσιασμού και της προσμονής. Δεν είχα, πάντως, καμιά σχέση με το μπάσκετ. Η παλαιά μόδα με Γκάλη, Γιαννάκη κλπ. μου προκαλούσε πάντα αναγούλα (όπως και όλες οι μόδες, άλλωστε). Είχα, επίσης, κατά έναν περίεργο τρόπο, συνδέσει το μπάσκετ με τον καλαθοσφαιριστή και μετέπειτα προπονητή Στηβ Γιατζόγλου (το «λιοντάρι») και ειδικά με την φράση κλισέ, με την οποία κάθε τρεις και λίγο διάνθιζε το λόγο του σε δηλώσεις και συνεντεύξεις, το περίφημο «μπως να σας το μπω» (πως να σας το πω). Το μπάσκετ για μένα ήταν σφιχταγκαλιασμένο με τη γραφικότητα. Το ύφος του πατέρα μου, όμως, δεν άφηνε πολλά περιθώρια για αντιρρήσεις.
Ούτε μια βδομάδα δεν είχε περάσει από εκείνο το καθοριστικό οικογενειακό τραπέζι, και να που ήμουν στο αεροδρόμιο πια, με προορισμό την Αμερική! Θα πήγαινα να δοκιμάσω την τύχη μου στην μεγάλη «γη των ευκαιριών». Θα μπορούσα, άραγε, να τα καταφέρω; Θα γινόμουν μια μέρα προπονητής; Ποιος ξέρει… Γερός στόχος. Το δίχως άλλο, δύσκολος. Δεν είχα απομακρυνθεί ποτέ από την οικογενειακή εστία (ακόμα παραμένει το μοναδικό μου ταξίδι στο εξωτερικό), αν εξαιρέσει κανείς μερικές κοντινές εκδρομούλες που είχα κάνει σε αργίες και εορτές με το οικογενειακό σεντάν, με όλα τα μέλη της οικογένειας να σιγοτραγουδούμε με φωνές καθάριες μελωδίες που ακούγαμε από το ραδιόφωνο – τραγούδια που έμοιαζαν, θαρρείς, με τιτιβίσματα πουλιών! Η μικρή μου βαλίτσα δεν περιέχει πολλά πράγματα. «Θα αγοράσεις πράγματα και από την Αμερική. Είναι φθηνά εκεί. Πίστεψέ με», μου είπε με σιγουριά ο πατέρας μου, ενώ η μητέρα μου έγνεψε καταφατικά. Το φιλί αποχαιρετισμού της μάνας, πριν περάσω στο στάδιο ελέγχου και επιβίβασης, με έκανε να στρέψω απότομα το πρόσωπο και να κρύψω ένα καυτό δάκρυ που χάραξε το μάγουλό μου! Το σφούγγισα, έσφιξα τα δόντια και προχώρησα αποφασιστικά. Ήταν όλα κανονισμένα. Θα πήγαινα στην Αμερική! Κατ’ αρχάς στην Αστόρια, που υπάρχουν και πολλοί Έλληνες. Θα έμενα για λίγο σε έναν θείο μου, τον θείο Τεντ, ο οποίος θα με σύστηνε σε έναν καλό προπονητή του μπάσκετ, αμερικάνο, ονόματι Gene Keady (δεν τον είχα ξανακούσει ποτέ στη ζωή μου).
Εκεί, αν είχα θέληση, ταλέντο, και – πάνω απ’ όλα – εργατικότητα, θα μπορούσα να μάθω την τέχνη της προπονητικής του μπάσκετ, ώστε να μπορέσω μια μέρα να βγάζω τίμια το ψωμί μου. Και μετά… Αχ, και μετά… Θα μπορούσα να κατακτήσω μια μέρα ίσως και ολόκληρη την Αμερική! Ποιος να ξέρει τι κρύβει το μέλλον…
Δεν είχα ξαναμπεί σε αεροπλάνο και είσοδός μου σ’ αυτό με γέμισε έκπληξη. Η ζωή μου θα έπαιρνε, εφεξής, μια ολότελα διαφορετική τροπή· θα άνοιγα ένα παράθυρο στο νέο (όπως θα λέμε και στη λογοτεχνία). Το σιδερένιο αυτό ιπτάμενο πουλί θα με πήγαινε ένα τόσο μακρινό ταξίδι; Θα μπορούσε; Με συμβούλευσαν να μην φοβάμαι. Θα ήμουν ασφαλής εκεί πάνω, μου είπαν. Ο πατέρας μου είχε προνοήσει και μου είχε κλείσει στο check-in θέση δίπλα στο παράθυρο! Να βλέπω έξω! Πόσα πράγματα δεν είδα μέσα απ’ αυτό το παράθυρο! Το βλέμμα μου κοιτούσε το πτερύγιο του αεροσκάφους και μετά, μέσα από τα σύννεφα, κατευθυνόταν προς το άπειρο! Ήμασταν μόνο εμείς και ο ουρανός! Ούτε ένα πτηνό δεν διέκρινα να πετάει δίπλα μας! Άσε τα μικρά πουλιά – χελιδόνια, σπουργίτια, τρυγόνια κλπ. Αλλά ούτε ένα γεράκι; Ούτε ένας κόνδορας; Πρέπει να τα τρόμαζε ο θόρυβος, υπέθεσα. Οι τουρμπίνες. Ίσως να έκαναν πέρα και λόγω φόβου από το τεράστιο μέγεθος του σιδερένιου πουλιού. Ποιος ξέρει… Εκεί μέσα, πάντως, κατάλαβα για πρώτη φορά την απεραντοσύνη του κόσμου κι ένιωσα το πνεύμα της θεϊκής δημιουργίας!
Το ταξίδι για την Αμερική είναι μακρύ και κουραστικό – μπορώ να το βεβαιώσω αυτό. Πρέπει να ξέρετε ότι η Αμερική βρίσκεται μακριά. Πολύ μακριά! Σταθμός μου η Νέα Υόρκη, το κέντρο του κόσμου. Με το που βγαίνω από το αεροδρόμιο και πατάω το πόδι μου στο «Big Apple» (αυτό μου είπαν ότι είναι το «παρατσούκλι» της Νέας Υόρκης) «όλα μοιάζουν μαγικά …και αμερικανικά» (όπως τραγουδούσε κάποτε και ο Γιάννης Μαρκόπουλος). Και μεγάλα, πολύ μεγάλα! Η Αμερική – και θέλω να με πιστέψετε – είναι μια αχανής χώρα! Πραγματικά τεράστια! Η κούρσα του συγγενή μου του Θανάση του Σαλταπίδα που με περίμενε, θα με πήγαινε στην Αστόρια. Στο πρόγραμμα, όμως, υπήρχε πρώτα μια μίνι περιήγηση στις ομορφιές της Νέας Υόρκης: κυρίως Empire State Building και Άγαλμα της Ελευθερίας. Τράβηξα και φωτογραφίες! Μπροστά από τα σπουδαία αυτά μνημεία. Πόσο όμορφα ένιωθα! Και κόσμος – κόσμος πολύς! Η Ν. Υόρκη είναι γεμάτη κόσμο! Δεν μπορείτε να πιστέψετε πόσος κόσμος κινείται στην Ν. Υόρκη! Μετά, κατεύθυνση για Αστόρια, όπου θα γινόταν η κρίσιμη για το μέλλον μου συνάντηση.
Και να που φτάσαμε! Μέσα σε λίγη μόνο ώρα από την άφιξή μου στην Αμερική, μύρισα Ελλάδα! Πόση Ελλάδα μπορούσε να χωρέσει σε αυτή την σχετικά μικρή περιοχή! Παντού σημαίες ελληνικές, ονόματα ελληνικά, αλλά και γνωστά σύμβολα της πατρίδας. Προορισμός μας το εστιατόριο (η «ντάινα», όπως το λένε εδώ) Mr. Gyros.
Εκεί θα συναντήσω τον θείο Τεντ και τον αμερικάνο φίλο του, τον προπονητή κ. Keady – τον μέλλοντα δάσκαλό μου! Έχω αγωνία. Θα κάνω άραγε καλή εντύπωση; Δεν έχω προλάβει να φορέσω και τα καλά μου και αυτό με κάνει λιγάκι ανήσυχο. Με το που φτάνω, όμως, όλοι οι προβληματισμοί πάνε περίπατο. Με πόση εγκαρδιότητα με δέχονται ο θείος Τεντ και ο κ. Keady!
Ο πάγος σπάει όταν ο ευγενέστατος προπονητής με κοιτάει χαμογελαστός, με χαϊδεύει πατρικά στο κεφάλι και με καθησυχάζει: «Εδώ, my boy, είναι η χώρα των ευκαιριών. Αν αξίζεις, θα πας μπροστά. Εδώ κανένας καλός δε χάνεται!», μου λέει μια κάποια υποψία αυταρέσκειας. Ο γύρος – το αγαπημένο μου φαγητό – έρχεται σε μεγάλες μερίδες (όλα είναι μεγάλα στην Αμερική). Είναι πολύ ζουμερός και νόστιμος.
Η συζήτηση γίνεται κυρίως στα αμερικάνικα. Ο θείος Τεντ και ο φίλος του ο Θανάσης που με έφερε στο εστιατόριο λένε που και που και καμιά ελληνική λέξη, αλλά με έντονα αμερικάνικο αξάν. Παρατηρώ τον προπονητή κ. Keady. Τεράστιος άνθρωπος. Τεράστιος σε σωματικές διαστάσεις. Αλλά τεράστιος και σε καλοσύνη και εγκαρδιότητα. Νιώθω σαν να τον ξέρω από καιρό. Μου διηγείται για τη μητέρα του και για το πόσο καλή μαγείρισσα ήταν στο εστιατόριο του νοσοκομείου όπου δούλευε. «Ίσως γι΄ αυτό έχω τόσο καλή σχέση με το φαγητό!», λέει ξεκαρδιζόμενος στα γέλια. Γιατί ο κ. Keady είναι πράγματι εύσαρκος. Πολύ χονδρός. Αλλά απ’ αυτούς τους πολύ παχείς ανθρώπους που, όμως, αναβλύζουν συμπάθεια και ανθρωπιά και σε κερδίζουν.
Πάω κι εγώ κάτι να πω. Ο προπονητής, όμως, μού ζητά να μην μιλώ και να τρώγω, γιατί θα κρυώσει ο γύρος μου. Μου γεμίζει και το τεράστιο ποτήρι μου με κόκα κόλα. Με συμβουλεύει και με νουθετεί. Μου φέρεται σαν πατέρας. Δύσκολα, όμως, μπορώ να συγκεντρωθώ στα λόγια του. Μου κεντρίζουν την προσοχή τα μαλλιά του!
Ποτέ μου δεν είχα ξαναδεί τέτοια μαλλιά! Περίεργα, απόκοσμα μαλλιά. Σκούρα καφέ μαλλιά, γυαλιστερά, χωρίς ούτε μια τρίχα λευκή! Νομίζω ότι είναι βαμμένα! Είναι φαλακρός – αυτό είναι σίγουρο. Το μαλλί είναι περασμένο, πολύ προσεκτικά, από τα αριστερά προς τα δεξιά σε στυλ «γέφυρα» ή «κληματαριά». Και είναι πατηκωμένο κατά έναν πολύ περίεργο τρόπο που δυσκολεύομαι να εξηγήσω. Πρέπει το μαλλί να έχει ραντιστεί με κάποιο σπρέι, γιατί έχει περίεργη εμφάνιση και είναι απόλυτα κολλημένο στο γυμνό κεφάλι. Είναι έντονη η αντίθεση που δημιουργείται μεταξύ ενός απόλυτα σκούρου νεανικού μαλλιού και μιας γηρασμένης, παχιάς επιδερμίδας.
Προσπαθώ, όμως, να μην κοιτάζω το μαλλί του προπονητή και να επικεντρώνομαι στο πρόσωπο. Δύσκολο. Πολύ δύσκολο. Ο κ. Keady σηκώνεται κάποια στιγμή να πάει προς νερού του κι έτσι βρίσκω την ευκαιρία να μιλήσω στον θείο Τεντ. Μου εξηγεί ότι ο προπονητής έχει χρόνιο πρόβλημα με τα μαλλιά του. Δεν ανέχεται τριχόπτωση και γκριζάρισμα. Έτσι, έχει καταλήξει εδώ που έχει καταλήξει. Με προβληματίζει λιγάκι αυτό. Δεν δείχνει μεγάλη σοβαρότητα. Πάντως, ο κ. Keady παραμένει ένας πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος. Και με πολλές γνώσεις.
«Θα μπορέσω άραγε να τα καταφέρω ως προπονητής του μπάσκετ;», σκέφτομαι με αγωνία ενώ μασουλώ με όρεξη το φαγητό μου. Έχει περάσει η ώρα και η συζήτηση έχει μπει στο ψητό. Ο κ. Keady μου μιλάει για τα μυστικά της προπονητικής. «Το θέμα είναι να μπαίνει η μπάλα στο καλάθι!» μου λέει. «Τα πιο απλά πράγματα είναι τελικά και τα πιο ουσιαστικά» σκέφτομαι, και ετοιμάζομαι να ρουφήξω το απόσταγμα γνώσης ενός αναμφίβολα πολύ έμπειρου ανθρώπου και προπονητή. «Άμα θέλεις κάτι πολύ, το πετυχαίνεις. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω!», προσθέτει, και κάπου εδώ καταλαβαίνω ότι έχω να κάνω με έναν πραγματικά σοφό άνθρωπο. «Θα μάθουμε πολλά εδώ», λέω από μέσα μου...
Η συζήτηση με έχει συνεπάρει. Ακούω πολλά και σημαντικά. Καταβροχθίζω (εκτός από γύρο) και σπουδαίες παραινέσεις. «Εσείς ξέρετε πολλά και δείχνετε προπονητής μεγάλου κύρους. Ποια ομάδα προπονείτε κύριε προπονητά;», ρωτώ δειλά τον ογκώδη προπονητή με τα περίεργα βαμμένα μαλλιά. «Το St. John’s!» μου απαντά. «Ποια ομάδα είναι αυτή;» ρωτώ λιγάκι αγενώς, για την άγνωστη – σ’ εμένα τουλάχιστον – ομάδα. «Είναι μια ιστορική πανεπιστημιακή ομάδα. Εργάζομαι εκεί ως βοηθός προπονητής», μου αποκρίνεται.
Κάπου εκεί ένιωσα μέσα μου τις προσδοκίες να γίνονται θρύψαλα. Γνώριζα την ομάδα των Boston Celtics, τους Los Angeles Lakers, τους New York Knicks, τους Detroit Pistons έστω, αλλά… St. John’s; E, όχι. Αυτό πήγαινε πολύ! Πίστευα ότι είχα να κάνω με έναν κορυφαίο προπονητή του επαγγελματικού μπάσκετ, ο οποίος θα με οδηγούσε στις μεγάλες προπονητικές λεωφόρους και όχι με έναν κόουτς πανεπιστημιακής ομάδας και μάλιστα βοηθό. Η απογοήτευση με είχε συνθλίψει. Η πόρτα της ελπίδας ένιωθα ότι για μένα είχε κλείσει οριστικά. Δύσκολα θα ζούσα το δικό μου αμερικάνικο όνειρο υπ' αυτούς τους όρους...
Τέσσερις μέρες μετά, βρίσκομαι στο αεροπλάνο της επιστροφής. Σκέψεις, σκέψεις πολλές, μου κρατούν συντροφιά. Με πόσα όνειρα ξεκίνησα για Αμερική και πόσο προσγειωμένος, με κομμένα τα φτερά, επέστρεφα στην Ελλάδα. Δεν ήταν γραφτό μου να ασχοληθώ με την προπονητική. Η Αμερική δεν έμελε να γίνει δική μου Εδέμ. Με το που πάτησα το πόδι μου στο Ελ. Βενιζέλος, η γνώριμη μυρωδιά της Αθήνας, οι οικείες φωνές, οι γνωστές φάτσες – οι δικοί μου άνθρωποι! «Εδώ, στην Ελλάδα, θα κάνουμε ό,τι είναι να κάνουμε…» σκέφτομαι, βάζοντας τη βαλίτσα μου στο πορτμπαγκαζ του λευκού καλογυαλισμένου αυτοκινήτου του πατέρα μου, που με περίμενε έξω από το αεροδρόμιο (παράνομη στάθμευση). Κουλουριασμένος στην αγκαλιά του μπαμπά και της μαμάς – πόσο ευτυχισμένοι μοιάζαμε όλοι εκείνη τη στιγμή σ’ αυτό το όμορφο οικογενειακό κουβάρι! – κατάλαβα ότι επέστρεφα για να μείνω. Η Αμερική, η προπονητική και ο κ. Keady μπορούσαν να περιμένουν. Η πατρίδα μου με υποδεχόταν με χαρά. Η Ελλάδα άνοιγε για μένα και πάλι μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά.
863 comments:
«Oldest ‹Older 201 – 400 of 863 Newer› Newest»Επειδή ο 7:31 σκαμπάζει από μουσική όσο ο Ξυνόγαλος σκαμπάζει από ελληνικά αλλά και ο Καραϊσκος από εκλεπτυσμένο γούστο, επιπροσθέτως είναι και χοντροκέφαλος, θα επιστρατεύσω την επιστήμη της στατιστικής γιά να τον μεταπείσω καθώς η υπομονή είναι μία από τις (πολλές) αρετές μου.
Από την σελίδα στο youtube διαπιστώνουμε ότι το (άθλιο) The gathering of the tribes ανέβηκε στις 24 Ιανουαρίου 2008, τουτέστιν πριν από 820 ημέρες (κάνω σκόντο και μερικές υπέρ του), ενώ οι συνολικές θεάσεις ανέρχονται στο αστρονομικό πλήθος των 11.822. Αυτό σημαίνει ότι 14 θαυμαστές του Demetrios ημερησίως εκσπερμάτισαν αρχαιοπρεπώς και μάλιστα 57 μπήκαν στον κόπο να αξιολογήσουν την εκσπερμάτιση. Αυτός είναι ο άκρως επιτυχημένος μουσικοσυνθέτης Demetrios Katis εκπεφρασμένος με την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών με τις πραγματικά συγκλονιστικές στατιστικές γιά τα δεδομένα του youtube (και όχι μόνο) που ζαλίζουν και τον πλέον αδαή. Αν ανέβαζα βίντεο την ίδια ημερομηνία με την μακαρίτισσα την γιαγιά μου να απλώνει τραχανά στο χωριό θα είχε πιό πολλές θεάσεις μέχρι σήμερα. Γιά συνέλθετε μερικοί-μερικοί.
Χρήσιμες πάντοτε οι συμβουλές, αλλά νομίζω ότι η ίδια η elianoula είναι σε θέση να αποφασίσει ποιον δρόμο θα ακολουθήσει. Το δίχως άλλο.
Η συμπαθής elianoula θα έλεγα ότι χρειάζεται έναν άντρα μπρούτο, αναγκαστικά χυδαίο, έναν χοντράνθρωπο που να παλεύει με τη γής (sic), να τη βγάλει από τη γυάλα των ΒΠ και να της εξηγήσει πως βγαίνει το μεροκάματο. Για να συμβεί αυτό πρέπει λοιπόν αυτή να μετέλθει κάποιων τεχνασμάτων για να τραβήξει τον άντρα αυτόν από τις παρούσες ενασχολήσεις του, ήτοι από τις βελάζουσες μακρυμαλλούσες ερωμένες του και το άπλωμα ενός εκ των παραδοσιακών προϊόντων μας στον ήλιο για στέγνωμα.
Έχει αναμφισβήτητα κάποια βάση αυτό που λες 8:43, αλλά νομίζω ότι το ζευγάρι θα είναι κάπως ασύμβατο. Ενώ ένας γλυκύς, καλλιεργημένος και με τρόπους άνδρας θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα θαυμάσιο ντουέτο με την καλλιεπέστατη elianoula.
Επί τη ευκαιρία, ας ζητήσουμε ένα ειλικρινές συγγνώμη από το κορίτσι, που την έπιασε στα νύχια του ο τραχανοπλαγιάς επαρχιώτης σχολιαστής από την Ήπειρο.
8:55 ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο ασύμβατο ζευγάρι θα είναι. Άσε που στην οικονομία της ζωής της καλό θα της κάνει. Άλλωστε τα ασύμβατα ζευγάρια δίνουν υλικό για "πολύ γέλιο" ©.
Eγώ την συμπαθώ την Ελιανούλα και ποτέ δεν θα της ευχόμουν μια τέτοια τύχη.
Νομίζω ότι θα ταίριαζε πολύ με τον Καραίσκο. Ίσως και με τον Κατή, αν ο Καραίσκος είναι πιασμένος.
O (σ)Κατής είναι πιο ωραίος από τον Καραϊσκο.
Ο Καραϊσκος όμως έχει πιο δυνατή προσωπικότητα.
Δεν μπορείς να τα έχεις όλα elianoula. Πρέπει να διαλέξεις.
Νομίζω και ο Λίβυος θα αποτελούσε μία δυνατή (και εξωτική) επιλογή.
Εξαφανίστηκε και ο Νικολάκης ο ευρωτσοπάνης μετά τον αυτοπυροβολισμό του.
10:20 μην γίνεσαι σκατόψυχος.
Η τρυφερή ψυχή του Λίβυου είναι δοσμένη στην Ιωάννα.
H αγγλίδα Ellianoula:
http://www.youtube.com/watch?v=c0EgDFXsyQs&feature=fvwrel
ΕΜΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ. ΜΕΓΑΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΟΛΟΙ.
Ποιά είναι πάλι αυτή;
Να απαντήσει η Ελιανούλα αν είναι ζαχαριαδιακή ή αντιζαχαριαδιακή και να ξεκαθαρίσει επιτέλους αν συμφωνεί με τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Παράπλευρα, να τοποθετηθεί αν η επανεκτίμηση θέσεων και πολιτικών επιλογών του Κόμματος για τον Ζαχαριάδη συνιστά ή όχι λαθολογία και αν ανοίγει τον δρόμο στον δεξιό ρεβιζιονισμό και οπορτουνισμό.
Τέλος, να μας πεί αν έβρισκε ωραίο τον αντιδραστικό Μήτσο Κωστόπουλο.
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=399512
Θυμήθηκα μία διασκεδαστική ιστορία που μου διηγείτο μία φίλη: είχε συνάψει δεσμό με δυναμικό νεανία που εκτός των άλλων είχε και το κουσούρι να ακούει Κατή με Εξόριστους στο κασετόφωνο του αυτοκινήτου. Στην αρχή δεν είπε τίποτα από ευγένεια, αλλά όταν βεβαιώθηκε ότι επρόκειτο περί εμμονής σαμποτάρισε το κασετόφωνο του καλλιτεχνικά ανήσυχου νέου, με αποτέλεσμα η (σ)Κατοκασέτα να φαγωθεί μεν, ο νεανίσκος να εξοριστεί διά παντός δε.
Πουτάνες γυναίκες... το μόνο που θέλουν είναι να σου τα πρήζουν συνέχεια συζητώντας για τη σχέση...
Μαλάκα μου τι είναι τούτο πάλι (γιά το Βήμα λέω). Είδα το λινκ και με έπιασε σκοτοδίνη.
Ό,τι νάναι τελείως... Ο ένας λέει (σ)Κατή, ο άλλος Καραϊσκο, ο τρίτος Εγύφτιο...
Mεταξύ αυτών η μόνη σοβαρή πρόταση παραμένει ο Ξυνόγαλος. Ξυνόγαλος και ξερός τραχανάς της πρέπει της elianoulas για να απεξαρτηθεί από το twitter και τις τρυφηλότητες της Αθήνας. Άσε που θα αποκτήσει και πολιτική σκέψη.
Τελικά φαίνεται ότι είχε δίκιο ο μεγάλος Μάκης Κοψίδης που αποχώρησε από το ΚΚΕ. Τεκμηριωμένη η κριτική του κομμουνιστή με το περίεργο μαλλί. Βέβαια ο Κοψίδης αποχώρησε αργότερα και από τον ΣΥΝασπισμό, ενώ το ρεύμα Βενιζέλου στο οποίο εντάχθηκε δεν φτούρησε. Άντρες σαν τον Μάκη τον Κοψίδη, με καθαρότητα σκέψης και τετράγωνη επιχειρηματολογία, χρειάζεται η Αριστερά και η πολιτική εν γένει. Για να μην πω και η elianoula δηλαδή, αφού ένας Μάκης Κοψίδης θα είχε να εγχύσει ικανές ποσότητες γνώσης και εμπειριών.
ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΚΑΣΙΜΑΤΗ. ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΟΡΦΩΤΟ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑ;
Εντάξει. Μπορεί η Ελιανούλα να μην διακρίνεται από ώριμη πολιτική σκέψη, αλλά είναι αυτό μειονέκτημα ή μήπως πλεονέκτημα; Θα προτιμούσαν οι άνδρες που σχολιάζουν εδώ μία πολιτικοποιημένη γυναίκα; Ελάτε λίγο στα συγκαλά σας αγόρια. Δεν υπάρχει χειρότερος εφιάλτης από γυναίκα που σου μιλάει για τα πολιτικά. Ενώ η Ελιανούλα είναι δροσερή και ανάλαφρη. Όπως πρέπει δηλαδή να είναι μια σωστή και σοβαρή γυναίκα.
Όποιος μπορεί να πληροφορήσει τι δουλειά ακριβώς κάνει ο τέως αγωνιστής Κοψίδης, θα κερδίσει ρολόι rolex μεταχειρισμένο.
Έχει πάνω από 6 ώρες να "τιτιβίσει" η elianoula. Ανησυχώ.
Εγώ τον Κοψίδη τον πετυχαίνω μέρα παρά μέρα από Σύνταγμα μέχρι Ομόνοια. Πάντα με ένα κυρτό τσιμπούκι στο στόμα. Τώρα για το τι δουλειά κάνει, θα σας γελάσω.
Eμένα η eleanoula, έτσι όπως μπορώ να την ψαύσω από τα συμπαθητικά και παιδιάστικα (με την θετική, χαριτωμένη έννοια του όρου) twits που μας χαρίζει κάθε μέρα, μου θυμίζει περισσότερο την Gloriana από την ομώνυμη όπερα του Benjamin Britten. Τολμώ να πω ότι η eleanoula έχει πολλά από τα χαρακτηριστικά της βασίλισσας, έτσι όπως μας τα δείχνει η συγκεκριμένη όπερα, αφού δείχνει συναισθηματική και δοτική, ταυτόχρονα όμως δεν διστάζει να γίνει και σκληρή, εάν και όταν οι περιστάσεις το απαιτούν! Το είδα καθαρά αυτό από τα twits της και ομολογώ ότι με τον τρόπο αυτό η eleanoula με συγκίνησε. Σίγουρα έχει επάξια κερδίσει τη θέση της βασίλισσας στη δική μου (ευρύχωρη) καρδιά.
*tweets
"Θα του κόψω το λαρύγγι αυτουνού του γελοίου του Αυτιά τώρα που κλείνει το κανάλι. Τόσο καιρό δεν μπορούσα αφού δουλεύαμε κάτω από την ίδια στέγη, αλλά τώρα τελειώσαν τα ψέματα και θα μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" είπε ο μουσάτος (μεγαλο)δημοσιογράφος σε φίλη του για τον δημοσιογράφο που αγαπά παθολογικά τον συνταξιούχο.
http://www.youtube.com/watch?v=ylfejW6Bchw
Ο Μάκης Κοψίδης ήταν για χρόνια "αποσπασμένος" -μάλλον δημόσιος υπάλληλος είναι επαγγελματικά- στο γραφείο τύπου του ΚΚΕ. Μετά περνά στην ΚΕΔΑ, αργότερα στον ΣΥΝ (εκλέχτηκε και μέλος της Κ.Ε) μετά στον Ε. Βενιζέλο και τώρα προσφέρει ως αποσπασμένος τις υπηρεσίες του στο γραφείο τύπου των οικολόγων Πράσινων.
Επάγγελμα... "αποσπασμένος", γιατί ξυνόμαστε κανονικά.
7 ώρες ήδη, και ούτε ένα τιτίβισμα.
---------------------------------
Να απαντήσει η Ελιανούλα αν είναι ζαχαριαδιακή ή αντιζαχαριαδιακή και να ξεκαθαρίσει επιτέλους αν συμφωνεί με τις αποφάσεις της 6ης και 7ης Πλατιάς Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Παράπλευρα, να τοποθετηθεί αν η επανεκτίμηση θέσεων και πολιτικών επιλογών του Κόμματος για τον Ζαχαριάδη συνιστά ή όχι λαθολογία και αν ανοίγει τον δρόμο στον δεξιό ρεβιζιονισμό και οπορτουνισμό.
-----------------------------------
H Elianoula δεν ενδιαφέρεται για αυτά. Είναι "στοχοπροσηλωμένη" στα θέματα μόδας και Μυκόνου. Και πολύ καλά κάνει. Ενδιαφέρεται για τους χυμούς που μπορεί να προσφέρει αυτή η ζωή.
Το κλίμα (ΚΚΕ, Ελιανούλα, ρεβιζιονισμός) εμπνέει για μπρεχτικές αναφορές.
Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους, και πάλι,
Ελιάνα μην κλαις,
θα γυρέψουμε βερεσέ απ' τον μπακάλη.
Μιλάνε για του έθνους ξανά την τιμή,
Ελιάνα μην κλαις,
στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί.
Τα είχε συλλάβει δυνατά αυτός ο Μπρεχτ.
Καλημέρα-καλημέρα,
διαβάζοντας τις αναρτήσεις της elianoulas στο twitter και με αφορμή το σχόλιο του 10.26, σκέφτομαι να της δώσω την επιμέλεια της έκδοσης της Real Life. Να την κάνω Λιάγκα στη θέση του Λιάγκα.
Πολύ ωραία ιδέα!
Μια κάπως...δυσάρεστη στιγμή για τον μεγάλο βαψομαλλιά coach:
http://www.youtube.com/watch?v=0d_3u1XgNGE&feature=related
H γύμνια και ανεπάρκεια της ελληνικής πολιτικής, δημοσιογραφίας-σχολιογραφίας και academia δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε πιο ορατή απ' ότι τώρα με την κρίση. Ουδείς μπορεί να διαβάσει ένα ολοκληρωμένο κείμενο, μια εμπεριστατωμένη ανάλυση, μια ψύχραιμη και τεκμηριωμένη θεώρηση για το ποιες είναι ΣΥΝΟΛΙΚΑ οι διαστάσεις του προβλήματος (σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο), ποιος είναι οι σκοπιμότητες των διαφόρων κέντρων (πολιτικών, οικονομικών και άλλων), ποια ΑΚΡΙΒΩΣ θα είναι τα κέρδη και ποιες ΑΚΡΙΒΩΣ οι επιπτώσεις εάν ακολουθηθεί η μία ή η άλλη πορεία (αναδιάρθρωση, επιστροφή στη δραχμή κλπ). Σαχλαμάρες, μπουρδολογίες, προχειρότητες, ιδεοληψίες,εγωπάθειες, διαπιστοσιολογίες και άγιος ο θεός. Αυτό βέβαια παρατητρείται ως ένα βαθμό και σε διεθνές επίπεδο με τους διάφορους οικονομικούς "γκουρού" να διατυπώνουν απίστευτες κοινοτοπίες. Ίσως και να ισχύει αυτό που μου έλεγε σοβαρός επιστήμονας και σοβαρός άνθρωπος φίλος μου, ότι ουσιαστικά κανείς από όσους θα έπρεπε να ξέρουν δεν έχει ολοκληρωμένη εικόνα, κοινώς κανείς δεν ξέρει που παν τα τέσσερα.
Μα το ξέρουμε το πρόβλημα της χώρας. Ξυνόγαλοι, Καραϊσκοι και Νίκοι.
12:04 καταπληκτικό βίντεο για τον μεγάλο γραφικό αυτόν προπονητή
12:04 καταπληκτικό βίντεο για τον μεγάλο γραφικό αυτόν προπονητή
Εντύπωση μου κάνουν και εμένα οι δημοσιογράφοι και οι καθηγητές που δεν ντρέπονται όχι που δεν ξέρουν την τύφλα του ώστε να μας πουν κάτι ουσιαστικό, αλλά που βγαίνουν με περισπούδαστο ύφος για να διατυπώσουν τις ανυπόφορες κοινοτοπίες του. Είμαι αρχιτέκτονας, ζω έξω, διαβάζω ελληνικά και ξένα έντυπα, προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται και πραγματικά δεν μπορώ να βρω άκρη. Αν γνωρίζει κανείς καμιά πραγματικά σοβαρή και εμπεριστατωμένη πηγή χωρίς ιδεολογικούς χρωματισμούς είτε φιλελεύερους είτε κοινωνιστικούς παρακαλώ ας πράξει τα δεοντα.
H Elianoula δεν ενδιαφέρεται για αυτά. Είναι "στοχοπροσηλωμένη" στα θέματα μόδας και Μυκόνου. Και πολύ καλά κάνει. Ενδιαφέρεται για τους χυμούς που μπορεί να προσφέρει αυτή η ζωή.
-----------------------
Oι πολλοί χυμοί παχαίνουν...
10 ώρες και ούτε ένας tweet?
Συνεκίνησε το πανελλήνιο ο Ανδρέας Λοβέρδος με τους μεστούς λόγους του. Μακάρι τέτοια κοφτερά αλλά και ουσιαστικά λόγια να έβγαιναν από τα στόματα και άλλων μελών του υπουργικού συμβουλίου.
η ελιανούλα είναι attention whore ή μου φαίνεται?
Μεγαλύτερη attention whore από τον Ξυνόγαλο δεν υπάρχει. Γι΄αυτό λέω ότι θα είναι match made in heaven για "πολύ γέλιο" ©.
Μόλις βρήκα αυτό στα εισερχόμενά μου από φίλο βρετανό τιτλοφορούμενο "It's strated":
“Bartender, I'll have a Bin Laden”
“What's that?”
“Two shots and a splash of water.”
Kαι που'σαι ακόμα καλέ μου βρετανέ φίλε....
"Bartender, I'll have a Ksynogalos”
“What's that?”
Two parts depleted "POISONED SEMEN" ©, one part "SOUR TARHANA" © . Stirred, NOT shaken please.
Πάντως, το δεύτερο με τον τραχανά αποκλείεται να το πιει η elianoula. Κοκτείλ με τραχανά στη Μύκονο; Mon Dieu!
Η είδηση είναι ότι ο τραχανάς επανέρχεται στη μόδα.
Να δω που θα πάνε να κρυφτούνε όλοι αυτοί που σνομπάρουν το ελληνικό αυτό χορταστικό έδεσμα.
4:30
να συμπληρώσω...
"....served in a "TRAHANA GRENADE" ©, with an "OMEGA SPEADMASTER" © time piece serving as a detonation device".
Πανέμορφες φωτογραφίες της Ελιανούλας στο myspace. Ενα μεγάλο μπράβο στην Ελιανούλα που κινείται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σαν το ψάρι στο νερό.
Άβυζος η (ψυχή της) elianoula. Γι' αυτό μάλλον της την μπαίνει ο Ξυνόγαλος που είναι συνηθισμένος σε κρεμαστά στήθη.
Παίζει νάχει κόψει τη μύτη της
Πανεμορφη η elianoula. Σίγουρα δεν είναι κορίτσι για τραχανά.
To μόνο της ζωής μου πρόβλημα είναι ότι έχει σταματήσει να τουιτάρει. Πάνω που είχαμε συνηθίσει τα δροσερά αυτά, σύντομα τιτιβίσματα.
Υπέροχη η Elianoula. Σιγουρα δεν κάνει για τον αγροίκο Ξυνόγαλο.
H elianoula διέψευσε με απόλυτο τρόπο τον ευρωτσοπάνη που χοντρή την ανέβαζε, μπάζο την κατέβαζε. Εξαίρετης γλυκύτητας κορίτσι. Το δίχως άλλο.
Πρέπει να μας ενημερώσει ο Ξυνόγαλος για τα αισθητικά του πρότυπα. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά για να μη τον αδικούμε.
αυτό το άξιο παλληκάρι ονόματι Καραϊσκος που χάθηκε ρε παιδιά? Όχι τίποτα΄άλλο αλλα τώρα τελευταία με ξύναν και τα ο!ο μου
θα συμφωνήσω με τους 12:11 & 12:27. Ο κύριος καθηγητής εδώ (τον οποίο δεν γνώριζα) νομίζω τα λέει καλά. Δεν προτείνει λύσεις βέβαια αλλά δεν τον κατηγορώ γιά τον απλούστατο λόγο ότι αυτή την στιγμή λύσεις δεν υπάρχουν.
http://www.youtube.com/watch?v=bYRqlRnRw4o
Κι όμως, κι όμως...
elianoula
@Anastasialadiab σ' αγαπώ που θυμάσαι το ρολόι-βοσκοπούλα.
5 Μay
Το δώρο αρραβώνα του Ξυνόγαλου;
Χάρμα ιδέσθαι η Ελιανούλα. Όχι καμιά λαϊκή βαμμένη ξανθιά, αλλά εκπλεπτυσμένης ελληνικής ομορφιάς. Είναι και αγγλοτραφής και αυτό μας κάνει να την αγαπάμε ακόμα πιο πολύ. Προτείνω στον ιδιοκτήτη του μπλογκ που μας έχει γεμίσει με άσχημες φάτσες αντιαισθητικών βαψομαλλιάδων να την υιοθετήσει ως πρότυπο ομορφιάς. Όχι στον Ξυνόγαλο. Ναι στην Ελιανούλα.
Γιατί; Τα λέει άσχημα ο Παύλος Τσίμας, ο Γιώργος Δελαστίκ ή ο Πάσχος Μανδραβέλης; Ανάλογα με τις προτιμήσεις σας, διαλέγετε και παίρνετε.
5.22 θα θυμώσει η Ιωάννα
Κολλητική η ασθένεια του 5.20. Κι εμένα το ίδιο. Η αλήθεια είναι ότι ο σανδαλοφόρος αιγαγροβοσκός έκανε παράπονα για το βαψομαλλιάδικο μπλογκ επειδή ασχολείται σε μεγάλο βαθμό με τον Ξυνόγαλο. Ιδού: "Και επι τον τύπο των ήλων.Το μπλόγκ του βάψ.Εμαζεύτηκε περήφανα όλη η κωλποπαιδαρία των Αθηνών.
Οποιος το απολαμβάνει να σηκώσει το χέρι.
Κρύοι,μαλάκες,άθλιοι κωλοπαιδαράδες,ρόκα παρμεζάνα και βαλσάμικο.Εβαπορέδες.
Και ο βάψ ο ίδιος, θέλει γερό σκούντημα,που δεν θα του το δώσω εγω.900 καινούργιες κι ατρακάριστες λέξεις γυρίζουν γύρω απο το βουλωμένο νιπτήρα.Ιατρόπουλος και Καραχάλιος,Μπιρμπιλας και Πατρίκιος.
Ειλικρινά μπαρέθηκα..
19 Απριλίου 2011 8:00 μ.μ."
Ωραία τα λέει και ο Δρ Σορβόνης Κουτσούκος αναλύοντας το θέμα "Πώς θα Βγούμε από την Κρίση".
http://grblogs.gr/post/2011-etos-telous-kathe-eidous-mnimoniou-kai-arxi-esoterikis-katharsis-apo-to-1-sto-10-
Δηλαδή άσχημα τα λένε τόσοι και τόσοι επιστήμονες που παρήλασαν από τις εκπομπές του Κώστα Χαρδαβέλλα;
Ενδιαφέρουσες απόψεις έχουν και δύο άλλοι επιστήμονες, ο Νότης Μαριάς και ο Θόδωρος Κατσανέβας. Και τους δύο μπορεί κανείς να τους απολαμβάνει στο Kontra αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς μέρα και ώρα.
Κουίζ:
Τί συνδέει τους δύο προαναφερθέντες επιστήμονες;
Απάντηση στο quiz.
Και οι δυο τους είναι όψιμοι επικριτές της οικογένειας Παπανδρέου. Επικριτές, αφού όμως τους αφαίρεσαν την κουτάλα. Ο πρώτος ήταν για χρόνια στενός φίλος του Νίκου Παπανδρέου και ζητούσε να πάει γενικός γραμματέας υπουργείου ή διοικητής σε ΔΕΚΟ. Όταν αυτό δεν έγινε, το γύρισε στο αντιμνημονιακό τσάμικο. Για τον δεύτερο, όλα περίπου είναι γνωστά.
Κρίμα να μην είναι καθηγητής των Οικονομικών ο καθηγητής Συνολάκης. Τι την ήθελε την Φυσική και την μελέτη των φυσικών καταστροφών; Σήμερα θα είχε πολλά και χρήσιμα να μας πει για την οικονομία.
Και μια πληροφορία τόσο έγκυρη, ώστε πιο έγκυρη δεν γίνεται. Πολύ κοντινός άνθρωπος του σεΐχη του Κατάρ στην Ελλάδα (ελληνικής καταγωγής ο ίδιος) ενημέρωνε αρμοδίως ήδη πριν από το Πάσχα, ότι η επένδυση στο Ελληνικό δεν πρόκειται να γίνει. Ο Τσίτσας της Ελευθεροτυπίας είχε την σχετική πληροφορία από το εξωτερικό. Και στην Ελλάδα όμως, ο στενός συνεργάτης του σεΐχη τα ίδια έλεγε. Οι Καταριανοί έχουν απαυδήσει με την προχειρότητα της Ελληνικής πλευράς και ειδικά με την ελαφρότητα του Παμπούκη. Όλα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.
Κρίμα που έχουν σταματήσει και οι εκπομπές του Γιώργου Αυτιά και δεν έχουμε σωστή ενημέρωση για τις οικονομικές εξελίξεις. Έχει παντρευτεί και ο Κώνστας και απουσιάζει και δεν μαθαίνουμε ούτε από εκεί κάτι σοβαρό. Που θα πάμε χωρίς ενημερωση?
Αληθεύει ότι ο δημοσιογράφος Νίκος Ευαγγελάτος βρίσκεται σε ολιγοήμερη άδεια επειδή ένιωθε αφόρητους πόνους στον έναν του όρχι;
14 ολόκληρες ώρες και ούτε ένα tweet.
Με τον θάνατο του Θανάση Βέγγου, ενός προφανέστατα συμπαθητικού ανθρώπου αλλά κατά τη γνώμη μου αμφιλεγόμενου ως ηθοποιού (παρά την θεοποίησή του από τα μέσα ενημέρωσης, όπως άλλωστε γίνεται άκριτα σε όλες τις περιπτώσεις που κάποιος τα τινάζει), θυμηθήκαμε πάλι τον γελοίο, σοβαροφανή και ανατριχιαστικό τρόπο που γίνονται οι σχετικές ακολουθίες στη χώρα μας και γενικώς στην χριστιανική παράδοση, η οποία ανατριχιάζει με την ελαφρότητα και το (απελευθερωτικό) γέλιο. Βλέποντας λοιπόν κανείς το τόσο γελοίο θέαμα αυτής της κηδείας (όπως και κάθε άλλης αντίστοιχης άλλωστε), δεν μπορεί να μην κάνει τις σχετικές συγκρίσεις με τον ανάλαφρο και τόσο ταιριαστό τρόπο με τον οποίον αποχαιρέτησαν οι Monty Python τον συνεργάτη τους Graham Chapman όταν εκείνος πέθανε. Η σύγκριση είναι καταλυτική.
www.youtube.com/watch?v=Bm2XPkqENaw
Τώρα μπήκα και είδα τις φωτό της elianoula στο myspace.Σίγουρα έχει κόψει λίγο τη μυτουλίτσα της.Πάντως δεν της τη χάριζα,ιδιαίτερα αυτή την περίοδο...
...By the way,που είναι οι Καραίσκος και Ξυνόγαλος?
Πολύ καλή ιδέα του 6:58 της παράθεσης του επικηδείου του Graham Chapman από του συνεργάτες του. Μάλλον ο (γιατρός και ανοιχτά gay) Chapman ήταν ο αγαπημένος μου Python. Είχα σχολιάσει και παλιότερα μου φαίνεται ότι την καλύτερη δουλειά έκανε ο Χατζηδάκις που, γνωρίζοντας το γελοίο τελετουργικό της αφόρητης και πνιγηρής σοβαροφάνειας που είναι κομμάτι της "παράδοσης", επέλεξε την κηδεία σε στενό κύκλο, απόφαση που χρειάζεται αρχίδια ειδικά αν είσαι επώνυμος. Αφού αυτήν την πρακτική δυστυχώς λίγοι επιλέγουν, προσωπικά θα επιθυμούσα όλοι οι επώνυμοι να κηδεύονται δημοσία δαπάνη και στην πομπή να είναι επάνω σε κιλλίβαντα πυροβόλου χαρίζοντάς μας μία τελευταία στιγμή γέλιου (ευτυχώς γίνεται συχνά).
Τι δεν της χάριζες; Τη μύτη;
Ανδρέας Λοβέρδος στην θεία Ολγα. Προβλέπεται "πολύ γέλιο" ©
Ισχυρός ο καραϊσκειος κόλαφος. Να δούμε, θα σηκώσει το γάντι ο Βαψ;
Μην ξεχνάμε όμως και τις τεράστιες πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο κοινωνιών. Στην μία τα πάντα είναι σοβαροφανή επειδή ακριβώς δεν υπάρχει πραγματική σοβαρότητα. Στην άλλη η προσέγγιση είναι ελαφριά και χιουμοριστική επειδή ακριβώς υπάρχει σοβαρότητα. Βρήκα μάλιστα την κηδεία που τώρα είδα και εγώ στο βιντεάκι εξαιρετικά συγκινητική. Πολύ πιο συγκινητική από τις διάφορες δακρύβρεχτες αντίστοιχες της "ελληνικής παράδοσης".
Αφήστε μας τώρα Σούφρα, Μαιτρ κλποί αγγλόφιλοι του μπλογκ με τους κρύους Μόντυ Πάιθονς. Χίλιες φορές καλύτερο, ασεβέστερο και εξυπνότερο το τραγουδάκι του Μηλιώνη. Ό,τι πρέπει για μερακλήδικες κηδείες (και μάλιστα κηδείες φίλων του ξινού όπως ήταν ο Τσάπμαν).
Να μας πει ο Καραϊσκος αν συμφωνεί με την ΚΕ του ΚΚΕ που "αναγνωρίζει την ταξικότητα και ανιδιοτέλεια στη γενική κατεύθυνση της δράσης του Νίκου Ζαχαριάδη ως ΓΓ", καθώς και τον "κομμουνιστικό ηρωισμό του". Μήπως πρόκειται περί οπορτουνιστικού - λικβινταριστικού πισωγυρίσματος;
Μα και οι διαφορές στις κωμωδίες είχναι χαρακτηριστικές. Στην ελληνική παράδοση υπάρχει ας πούμε ο νευρόσπαστος Βέγγος -πολύ κακός ηθοποιός με την ευκαιρία- στην άλλη παράδοση υπάρχει κωμωδία που στηρίζεται σε δυνατά κείμενα και σωματικό παίξιμο που δεν αυθαιρετεί αλλά στηρίζεται σε αυτά.
Ούτε εμένα μου άρεσε ο Βέγγος είτε ως κωμικός είτε ως σοβαρός ηθοποιός. Η Βρετανική παράδοση άλλωστε έχει βάση το χιούμορ ενώ η Ελληνική το καλαμπούρι. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι μπορέσαμε και δημιουργήσαμε έναν Αυλωνίτη πχ, που είναι ίσως ανώτερος πολλών μεγάλων ξένων, Γάλλων τε και Βρετανών.
http://kapnistirio.com/index.php?topic=11473.0
Preview από την κηδεία του Ξυνόγαλου
Στην Ελλάδα είναι αλήθεια ότι κάθε σοβαρός άνθρωπος δεν γελάει με τα καθ' εαυτά κωμικά αλλά με τα σοβαρά, αν μπορεί να τα δει χιουμοριστικά.
Εμετικό θέαμα η κηδεία του Βέγγου. Όχι του συγκεκριμένου ανθρώπου βέβαια, αλλά κάθε "επώνυμου" και "ανώνυμου". Σε κάνει να εύχεσαι μόλις πεθάνεις να μπορούσες να εξαερωθείς για να αποφύγεις όλο αυτό το μασκαραλίκι.
Αγαπητέ Γκριζομάλλη, δεκτή η ένστασή σου. Αν και εγώ βρήκα τους λόγους των συντρόφων του Chapman συγκινητικούς, ανθρώπινους και ανυπόκριτους, περί ορέξεως όμως τραχανόπιτα. Τον Μηλιώνη έχει εντολή να εκτελέσει ο καλλιτέχνης στην κηδεία μου αν τινάξω τα πέταλα πριν από αυτόν παρότι είναι μεγαλύτερος, αλλά ποτέ δεν ξέρεις με αυτά.
Και οι γύφτοι άνθρωποι είναι. Συγκινητική η ταφή τους που θέλει με το ζόρι να τους συνδέσει με τον εδώ κόσμο (αρκουδάκια, κολιέ, ρολόγια κλπ)
Η θεία Όλγα στα πέτσινα:
http://fimotro.blogspot.com/2011/05/blog-post_2793.html
Θα την προτιμούσατε από την elianoula;
16 ώρες χωρίς τιτίβισμα της γλυκειάς elianoula. Εχω αρχίσει να παρουσιάζω συμπτώματα στερητικού συνδρόμου (εφίδρωση, ζάλη κ.λπ).
Πες στον άλλονε μαιτρ να παιανίσει το άσμα αν τύχει να τα τινιάξω κι εγώ νωρίτερα.
ΥΓ. Τα παίρνω με τις αναφορές στους Μόντυ γιατί έχει παραγίνει το κακό. Όλο κάποιος βρίσκεται να πει για την εξυπνάδα και το χιούμορ τους -σε σχέση με την ελληνική χοντροκοπιά. Προσωπικά τους βαριέμαι και προτιμώ Ψάλτη.
O 8:27 είναι ο Ξυνόγαλος.
Ε, καλά τώρα mon cher Γκριζό, μην τα παραλέμε. Διάβασε ας πούμε την καταγέλαστη ντιρεκτίβα του ΚΚΕ γιά τον Ζαχαριάδη. Δες μετά το καταπληκτικό σκετς στο Life of Brian με το Judea's People's Front όπου ανταλάσσονται διάφορα του τύπου:
"Excuse me. Are you the Judean People's Front?"
"Fuck off! We're the People's Front of Judea!"
Αν αυτό δεν σατιρίζει απόλυτα όλη αυτήν την γελοιότητα, δεν ξέρω ποιό το κάνει.
Πολύ μέτρια σε σχέση με το ντόρο που γίνεται η φανατική της Μυκόνου. Το κορμί σχετικά καλό (μάλλον μέτριο κι αυτό), αλλά οι φωτό με τα δήθεν αισθησιακά φιλιά κάτω από το παρεό(!) πολύ ξενερουά. Απίστευτα εκνευριστικό attention whoring, όλες αυτές οι δήθεν γκόμενες που κάθονται όλη μέρα στα social media μαζεύοντας λιγούρηδες "φίλους" είναι φαινόμενο της εποχής που μου θυμίζει αυτές που τη βγάζαν στις ντίσκο επί εποχής Ψάλτη.
Μεγάλες στιγμές Λοβέρδου στην θεία Ολγα, την οποία μάλιστα κάποια στιγμή απεκάλεσε "κυρία Ολγα".
"Μπορώ εγώ να εφαρμόζω επιζήμια πολιτική γιά την χώρα;" (με το ανάλογο κλαψομούνικο ύφος).
"Πολύ γέλιο" ©
8:21 να τη βοηθήσουμε την κατάσταση βρε αδελφέ αφού επιθυμείς να την κάνεις. Μόνο να με ειδοποιήσεις γιατί το εμπόριο οργάνων έχει χρήματα.
Ο Ανδρέας θα μπορούσε να είναι εξαιρετικός κωμικός (ελληνικής κοπής βεβαίως).
Σωστός ο κύριος συνάδελφος 8:38. Προς επίρρωσιν της άποψης ότι η elianoula μόνο με Ξυνόγαλο θα ισιώσει.
Ας αντλήσουμε λίγη παρηγορία από αυτό:
My other Twitter account is a Porsche
elianoula
Παρακολουθήστε το με καρτερία. Η ανταμοιβή θα έλθει μετά το 2:15
http://www.youtube.com/watch?v=uoZ4gEI3EWs
Άλλο καταγραφή άλλο σάτιρα (που προϋποθέτει κάτι που νομίζω οι Μόντυ δεν έχουν).
@8:58 PM
ΣΑΧΛΟΚΟΎΔΟΥΝΑ
8:58 σε ευχαριστώ προσωπικά. Μεγάλη (και ευχάριστη) έκπληξη αυτή. Διαφωνώ μάλιστα με τους δύο γκρινιάρηδες και συμφωνώ με την πλειονότητα των σχολιαστών. Λέω λοιπόν ότι η elianoula είναι όμορφη, γλυκύτατη και ευγενέστατη. Την συμπαθώ πάρα πολύ και μου αρέσει υπερβολικά. Να μην εμποδίζει κάποιους η (καλοπροαίρετη πάντα) διάθεση για αστεϊσμούς να λένε την αλήθεια. Η elianoula είναι υπέροχη. Τι να λέμε τώρα.
Λίγο κομμένη τη βρίσκω τη θεία Όλγα. Είναι φαίνεται κι αυτή στενοχωρημένη λόγω του μνημονίου.
Και η Τζωρτζίνα καλή είναι αλλά η Ελιανούλα σίγουρα υπερέχει.
Mykonos disco party
http://www.youtube.com/watch?v=V1bdaeUfP5Q
O Λίβυος ξέρει πόσο μας άρέσει η θεία Όλγα και έβαλε ωραίες φωτό...
Παρακαλείται ο ερωτευμένος με την elianoula να πάει επιτέλους να της την πέσει για να ησυχάσουμε όλοι οι υπόλοιποι. Ή θα εισπράξει κλάσιμο ή θα του κάτσει, αλλά όπως και να χει θα ηρεμήσει κι αυτός κι εμείς. Καλή του επιτυχία!!!
Μα το ζήτημα με την elianoula είναι ότι είναι τόσο καλοπροαίρετο κορίτσι με καθαρό βλέμμα που προκαλεί εδώ κάποιους διεστραμμένους που 'διψάνε για αίμα'. Νομίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό συμβαίνει με όλα τα αντίστοιχης διαπαιδαγώγησης κορίτσια, που εκνευρίζουν κάποιους άνδρες με την υπερβολική καλοσύνη τους γιατί θεωρείται λανθασμένα ως αφέλεια.
17 ώρες και κανένα σήμα...
Το πράγμα σοβαρεύει. Ξέρει κανείς ποιά νοσοκομεία έχουν λογ/μό στο twitter να ρωτήσουμε;
@9:28: Repect για το ανέβασμα Ψαλτόνε. Μεγάλες ταινίες.
Ποιά elianoula; Ρε Τζωρτζίνα λέμε και τα γίδια στο μαντρί.
Να ήταν ένας θα ήταν απλά τα πράγματα. Εδώ φαίνεται ότι οι ερωτευμένοι είναι πολλοί. Προβλέπεται μάχη μέχρι τελικής πτώσεως.
Να τοποθετηθει και ο Βαψ για την Ελιανούλα.
Είδα τον Ψάλτη πρόσφατα και εντόπισα ότι το βαμμένο μαλλί διατηρείται ακόμη και σήμερα, σε αυτή την προχωρημένη ηλικία
Πρώτος και καλύτερος καψούρης ο μπαστουνόβλαχος που υπέστη συντριπτική πολλαπλή νίλα.
18 ώρες και τίποτε ακόμα.
Μληπως πρέπει να αποτανθούμε εδώ;
ο καλός δημοσιογράφος του extra είπε για τον Λοβέρδο "και αναγάγει τον εαυτό του.."
Στην αναβροχιά του twitter...
Μόλις τώρα είδα βίδεο και φωτογραφίες. Χωρίς αμφιβολία υπέροχη η Elianoula!
Δεν έχει κανένας ευλογημένος άνθρωπος twitter να ρωτήσει την elianoula τι τρέχει και δεν τουιτάρει?
Πάει και ο Κανελλάκης. Μα όλους τους τρώει σιγά σιγά ο νέος με την μπριγιαντίνη;
Συγκλονιστικές εξελίξεις. Ξέβαψε και ο Νταλάρας τα μαλλιά του.
Παιδιά την γνωρίζω την Ελιάνα και πρόκειται για πολύ καλό παιδί.
O πολιτικός ταγός του μπαστουνόβλαχου φοράει κομποσκοίνι στο χέρι;
Ναι. Εδώ και καιρό, όπως και άλλοι βουλευτές του γελοίου αυτού κομματιδίου (βλ. Αϊβαλιώτης).
O βαψομαλλιάς πρόεδρος Καρατζαφέρης είναι βέβαιο ότι δεν μιλάει με το στόμα αλλά με τα οπίσθια ( είναι και μεγάλα).
19 ώρες και ακόμη κανένα σημάδι.
Οι ώρες κυλούν αργά, βασανιστικά.
Εντάξει. Έδωσε σημεία ζωής. Είναι καλά.
Φωτό του ξασπρισμένου Νταλάρα εδώ και τώρα
Αποτανθούμε? α πα πα
Επίσης: ΕΧΤΡΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ μας ενημέρωσε ο κανγκουρας δημοσιογράφος. Δηλαδή Εξτπα, έχτρα?
"Δε μπερνάω καλά" τιτιβίζει η elianoula στον γνωστό τόπο τιτιβυσμάτων. Επιτέλους, τι κάνουν οι (άφθονοι όπως προέκυψε) ερωτιδείς εδώ μέσα; Μήπως όταν ο Καραϊσκος μιλούσε γιά εβαπορέδες κάτι ήξερε;
Αφού δηλώσω κι εγώ θαυμαστής της @elianoulas (και δεν ξέρω μήπως της απευθύνω και ανοιχτή πρόσκληση σε happening που ετοιμάζεται προσεχώς σε club του κέντρου...), να πω, Γκριζομάλλη, ότι ούτε και εμένα μου αρέσουν ιδιαίτερα οι Paython. Έχω, βέβαια, σχεδόν όλη τη δουλειά τους (τηλεοπτική και κινηματογραφική), καθώς και πολλά σχετικά βιβλία, αλλά δεν είναι και πολύ του γούστου μου. Μολονότι αδυναμία μου είναι η βρετανική κωμωδία [καθώς και η γαλλική, αλλά και η (κλασσική) αμερικάνικη], συμφωνώ με την δική σου άποψη περισσότερο. Κάπως κρύοι... Κατά τη γνώμη μου, βέβαια, σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε, κωμωδία αξιώσεων παράγεται μόνο στην Βρετανία. Απ’ ό,τι θυμάμαι, όμως, από τις σχετικές πολύωρες συζητήσεις που έχουμε κάνει με τον κ. Σούφρα για το θέμα, ούτε και εκείνου του αρέσουν τόσο οι P. – τουλάχιστον όχι τόσο όσο άλλοι μεγάλοι βρετανοί κωμικοί. Όσο για τον Βέγγο, νομίζω ότι στις κωμωδίες του υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους "λαϊκιστές" ηθοποιούς που "χάιδευε" το ευρύ κοινό, ενώ αργότερα, που τον παρέλαβε η βαριά, επίσημη αριστερή "τέχνη" (Αγγελόπουλος, Βούλγαρης κλπ.) και προσπάθησε να τον καταστήσει "σοβαρό", το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά κωμικό...
ΥΓ. Η παραγγελία μου προς τον mister X για την δική μου κηδεία είναι το Love Boat (πλοίο, Αχέροντας κλπ.)...
και ο Βαψ λοιπόν στους διεκδικητές της Ελιανούλας. Μςγαλώνει η λίστα.
* ... εννοούσα φυσικά "Python" (για να μην με επιπλήξει και ο αυστηρός κ. Σούφρας).
Είναι τεράστια η παράδοση της Αγγλικής κωμωδίας και συμφωνώ και εγώ ότι οι monty python παρά την προβολή που έχουν δεν είναι το no1 της Aγγλικής κωμωδίας.
Toν αδικείτε τον Βέγγο. Τα φιλμ της Θουβου, που ήταν και αποκλειστικά δικά του δημιουργήματα, ήταν εκπληκτικά και πρωτοποριακά για την εποχή τους, στην μαρξική παράδοση μάλιστα.
Αυτά της ύστερης, αριστερής περιόδου, είναι όντως για τον κάδο απορριμάτων.
Βάλτε τώρα EXTRA.
Στοιχεία σουρεαλιστικά, έστω και άτεχνα, ναι. Αλλά μαρξικά, που;
Μήπως έγινε παρανόηση; Μήπως 'μαρξικά' εκ των αδελφών Μαρξ;
Για τους Μόντυ πάιθον: Δεν συζητάμε βέβαια ότι πχ το life of brian είναι αριστούργημα, αλλά το όλο στυλ τους είναι, πως να το πω, dated που θα έλεγε και η elianoula. Είναι δημιούργημα του ανατρεπτικού κλίματος των 60ς, και έβαλλε κυρίως κατά του συντηρητισμού και δη του εγγλέζικου, με βασιλική οικογένεια, ιδιωτικά σχολεία, κλπ. (Χαρακτηριστικό ότι στην κηδεία του Τσάπμαν έκαναν θέμα το fuck στην τηλεόραση. Η εποχή της αθωότητας....)
Τώρα πια, με την προιούσα ισοπέδωση-πασοκοποίηση των πάντων και στην Αλβιόνα (βλ Bliar κλπ), το χιούμορ τους δεν είναι, πως να το πω, relevant πια, που θά'λεγε και ο Νικος....
Αυτό βέβαια δεν σημαίναι ότι αρκετές στιγμές τους, ειδικά οι σουρεαλιστικές (πχ nobody expects the spanish inquisition) δεν αποτελούν ανεπανάληπτα έργα τέχνης (όπως και οι ταινίες του ΘουΒου άλλωστε).
Και εμένα μου αρέσει η ελεανούλα. Βάλτε και εμένα στη λίστα παρακαλώ. Είμαι έτοιμος να έρθω από Αμερική για να την συναντήσω.
Υπάρχει ένα θέμα εδώ με τους όρους "κωμωδία" , "σάτιρα" κλπ., που δεν ταυτίζονται αναγκαστικά, αλλά ας το προσπεράσουμε για να μην μακρηγορούμε.
Ένα πλήρες και κατατοπιστικό βιβλίο πάντως για το μεγάλο μπουμ της βρετανικής σάτιρας κυρίως στα 60s (με Peter Cook, Dudley Moore, Spike Milligan κ.α.) είναι το "That was satire that was" του Humphrey Carpenter. Όλη η ιστορία είναι γραμμένη εκεί μέσα, με όλες τις ενδιαφέρουσες και πικάντικες λεπτομέρειες.
Οπως τα λέει ο V. είναι. Αν και εγώ διαθέτω τα άπαντα των Python, η προσέγγισή τους είναι συνήθως hit 'n miss. Βέβαια, οφείλουμε να τους πιστώσουμε το ότι προσπάθησαν να κάνουν το επόμενο βήμα στην βρετανική κωμωδία. Δεν πρέπει επίσης να παραβλέψουμε το γεγονός ότι ανδρώθηκαν καλλιτεχνικά στα πλαίσια της άκρως εξωστρεφούς δεκαετίας του '60 με όλες τις υπερβολές που την χαρακτήριζαν. Γιά τον Βέγγο συμφωνώ απολύτως με τον V., αλλά και γιά τα είδη της κωμωδίας που μου αρέσουν. Εβλεπα λχ τις προάλλες την Τρέλλα του Μεγαλείου με τον Louis de Funes, μία καθ' όλα σάχλα, αλλά λόγω του μεγάλου Louis δεν μπόρεσα να αποφύγω το "πολύ γέλιο" καθ' όλη την διάρκεια της ταινίας.
http://www.youtube.com/watch?v=QySixLmPFmA
ΕλΙανούλα Μ31. ΕλΙανούλα. Δεν κάνουμε τίποτε έτσι, αν δεν ξέρουμε να λέμε σωστά ούτε το όνομά της.
Ε βέβαια. Να μην παραγνωρίσουμε τους μεγάλους Λουί ντε Φινές, Μπουρβίλ και Φερναντέλ (που ομοιάζει πάντως με τον δικό μας Αυλωνίτη). Έχει και η γαλλική σχολή τα δικά της ιερά τέρατα.
Μεγάλη ταινία!
Ούτε τον ιταλικό κινηματογράφο πρέπει να παραβλέψουμε με Dino Risi, Ugo Tognazzi, Vittorio Gsssman και λοιπούς μεγάλους.
Gassman*
Σούφρα, κλείνω τη σεμνή τούτη καταγγελία των ΜΡ ισχυριζόμενος ότι είναι διπλά γελοίο το θέαμα των καλών μαθητών που να προσπαθούν να πείσουν ως κακοί.
Άτιμοι άνδρες! Επειδή η Ελεανούλα έγραψε tweet για το πόσο γέλασε, το ρίξατε στη συζήτηση της κωμωδίας. Καλά λένε ότι μια γυναίκα κάνει κάθε άντρα να σέρνεται στα πόδια της!
Τους κατηγορείς γιά υποκρισία δηλαδή; εδώ σε έχασα.
Εντάξει, ναι. Και η ιταλική σχολή έχει την αξία της, αν και είναι μάλλον λιγάκι χονδροειδής (υπάρχει βέβαια ο ο Μarco Ferreri).
Ιταλική κωμωδία= Τοτό.
Από την άλλη εγώ γουστάρω Μπαντ Σπένσερ και Τερενς Χιλλ, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα....
Ελιανούλα βρε Μαρίνα κι εσύ. Ελιανούλα είπαμε. Μη μπερδεύετε το όνομα του κοριτσιού.
Καλά, βέβαια. Δεν αποκρούουμε τους γίγαντες Τerence Ηill και Βud Spencer, ούτε άλλωστε και τα άλλα δίδυμα που δεν θεωρήθηκαν τόσο "θεσμικά" (όπως οι Χοντρός-Λιγνός), π.χ. τους Αbbott και Costello και δευτερευόντως τους κάπως φαιδρούς Franco- Ciccio. Όλοι έχουν την αξία τους...
Εδώ πρέπει να πω ότι ο αγαπημένος μου ίσως δημιουργός στον τομέα της κωμωδίας είναι ο Billy Wilder, ο ρηξικέλευθος αυτός άνθρωπος που γύρισε πολιτικές κωμωδίες στο Βερολίνο ενώ χτιζόταν το Τείχος (!) το 1961 αλλά και όταν αυτό ήταν ερείπια αμέσως μετά τον πόλεμο (!!). Ο,τι και να πει κανείς γιά αυτό το αενάως ανήσυχο πνεύμα είναι λίγο.
Πράγματι.
Και αφού αναφέρθηκαν τα δίδυμα, θα ήταν μεγίστη παράλειψη να μην αναφερθούμε στο πιό διάσημο ανεπίσημο δίδυμο της οθόνης: αυτό των Jack Lemmon και Walter Matthau.
Καραϊσκος- Ξυνόγαλος;
Δύσκολο πράγμα η κωμωδία. Πολύ δυσκολότερο από το δράμα. Εμείς δυστυχώς δεν έχουμε καλή παράδοση στην κωμωδία. Οι υπερεκτιμημένες αρχαίες δε, δεν βλέπονται με τίποτα. Ούτε να σε πληρώσουν δεν γελάς.
12.46 Όχι, νόμιζαν φαντάζομαι ότι αυτό που έκαναν ήταν πράγματι καταγγελτικό και σατιρικό. Έχω όμως την αίσθηση ότι κατά βάθος και κατ' ουσίαν ήταν από το ίδιο δομικό υλικό με το εκάστοτε καταγγελόμενο ζήτημα. Μια διατύπωση από την ανάποδη, ένα χαριτωμένο εύρημα υπάκουου παιδιού που σοκάρει τον εαυτό του καμαρώνοντας: κοίτα τι τόλμησα να τους πω. Χίλιες φορές ο μηλιώνης, πχ, για το βάθος του και τα συμφραζόμενά του που στέκουν πολύ πέρα από ρηχούς διανοουμενισμούς.
ΥΓ. Οι Μόντυ είναι ό,τι πρέπει για Σερ. Ο Πιλαλί;
Αναρωτιέμαι ποιος να είναι ο αγαπημένος ξένος κωμικός της elianoulas. Ίσως ο μέγιστος Harold Lloyd;
1:07 έχεις απόλυτο δίκιο. Το παρήγορο είναι ότι είμαστε ζώσα κωμωδία ως λαός, άλλο αν πολλοί (οι πιό κωμικοί) δεν το αντιλαμβάνονται.
Έχει κάποιο δίκιο εδώ ο Γκριζομάλλης. Αν και σκέφτομαι το αγαπημένο μου σκετσάκι των Python, το "twit of the year" (καμιά σχέση με το tweet) και προβληματίζομαι...
Πράγματι, το είδος του accidental comedian είναι το καλύτερο (πχ αυτιάς, αν και δεν νομίζω να μην το έχει πάρει χαμπάρι)
Σωστό. Μόνο με τους accidental γελάμε πραγματικά στην Ελλάδα. Γιατί αν περιμέναμε από τους άλλους, τους κανονικούς....
Κοίτα φίλε Γκριζομάλλη, δεν πρέπει να παραβλέπουμε νομίζω το κοινωνικά στεγανό, ασφυκτικά καταπιεστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτούργησαν οι Python. Υπό αυτό το πρίσμα το έργο τους ήταν πραγματικά επαναστατικό, αν και όχι τόσο υφολογικώς βρετανικό καθώς ως γνωστόν η βρετανική κωμωδία - και εδώ δεν εννοώ φυσικά τον Norman Wisdom, τον άγγλο Βέγγο και τόσο αγαπητό στην Αλβανία - στηρίζεται στην τέχνη του wit και του undestatement, ενώ αυτό που έκαναν οι Python ήταν το ακριβώς αντίθετο. Εκεί που το wit σε χαϊδεύει με το φτερό, οι Python σε κοπανούσαν με την βαριοπούλα. Σε αυτό τουλάχιστον είχαν πιό πολλά κοινά με τους αδελφούς Marx παρά με τους προκατόχους τους.
Οσο γιά τους τίτλους τιμής, δεν γνωρίζω να έχουν δεχθεί κάποιον (αγνοώ αν τους έχει προταθεί καν) όπως έχουν πράξει διάφοροι ρόκερς συνάδελφοί τους καλλιτέχνες που πιό εύκολα εμπίπτουν στην κατηγορία του "κακού-αλλά-καλού" παιδιού που αναφέρεις.
Οσο γιά τον Πιλάλα, μπορεί να μην έχει κάποια διάκριση από την πολιτεία, αλλά αυτό μάλλον ως τίτλο τιμής το εκλαμβάνω. Σε κάθε περίπτωση είναι Σερ στην συνείδησή μας.
Η ΧΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΑΔΙΤΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΓΑΛΑ ΕΒΑΠΟΡΕ.
ΤΟ ΓΑΛΑ ΕΒΑΠΟΡΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΤ ΕΞΟΧΗΝ ΠΡΟΙΟΝ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ,ΠΟΛΕΜΟΙ,ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΛΠ.
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΤΟ 1860.ΣΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΟΙ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΜΟΚΤΟΝΟΥΝΤΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ, ΜΑΣ ΜΑΘΑΝΕ ΤΑ... ΑΓΑΘΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΕΒΑΠΟΡΕ ΚΑΙ ΣΚΟΝΗΣ.
ΚΑΙ ΕΔΩ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΒΑΠΟΡΕΔΩΝ ΕΛΛΑΔΙΤΩΝ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΓΟΥΡΟΥΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΧΥΛΟΠΟΙΗΣΗ.
Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΒΑΠΟΡΕ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΑΛΛΑ ΧΡΟΝΟΒΟΡΑ,ΘΕΡΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΙΟΝΤΟΣ ΣΤΟΥΣ 55C,ΜΕ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΥΔΑΤΟΣ ΣΤΟ 27% ΑΠΟ 87%.ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΖΑΧΑΡΗΣ ΚΛΠ.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ ΛΟΓΩ ΣΥΜΠΥΚΝΩΣΕΩΣ ΣΕ ΑΥΞΗΜΕΝΑ ΠΟΣΟΣΤΑ.
ΤΑ ΛΙΠΑΡΑ ΑΠΟ ΤΟ 3,5 ΣΤΟ ΚΑΝΟΝΙΚΟ ΓΑΛΑ ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΟ 8 ΜΕ 12% ΣΤΟ ΕΒΑΠΟΡΕ.
ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ,ΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ...ΑΛΛΕΣ ΧΑΝΤΡΕΣ ΓΙΑ ΙΘΑΓΕΝΕΙΣ Ο ΔΟ.ΥΓΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΛΕΕΙ.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟ ΕΒΑΠΟΡΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΡΟΙΟΝ ΠΟΥ ΣΥΝΤΗΡΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ ΕΥΚΟΛΑ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΨΟΦΗΣΟΥΝ ΟΙ ΜΑΖΕΣ.
ΤΟ ΠΡΟΙΟΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΦΡΕΣΚΟ ΓΑΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΣΤΙΚΗ ΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΩΡΟΛΟΓΙΑΚΗ ΒΟΜΒΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΣΑΕΙ ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΩΝ ΜΑΜΑΔΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΣΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.
συνεχίζεται...
ΞΥΝΟΓΑΛΟΣ
©
Μπράβο Ξυνόγαλε, άνοιξέ τους τα μάτια.
Ο Ξυνόγαλος πίνει μόνο ξυνόγαλο, όπως όλοι οι Ηπειρώτες.
Χρήσιμη η ανάλυση του Ξυνόγαλου για το φλέγον θέμα του εβαπορέ.
Κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο η απόδειξη γιά την θαλάσσια ταφή του Μπιν Λάντεν.
Να κάνει ο Ξυνόγαλος ανάλυση γιά την χυλόπιτα ως ειδικός στο θέμα.
Ενδιαφέρουσα η ταύτιση των δύο μεγάλων κωμικών Ξυνόγαλου-Καραϊσκου στο θέμα του εβαπορέ. Άλλο ένα κοινό των δύο αυτών μεγάλων (σε διαστάσεις κεφάλας) ανδρών.
8:43 είσαι σίγουρος; γιατί ίδιες σαγιονάρες φοράει κι ο Καραϊσκος.
Ιστορίες Ξυνογάλειας αγάπης
"We met in a secluded field, the sun almost kissing the horizon. The warm breeze was full of that earthy, musky scent, that only those fortunate to live outside the urban rat race know, and the quiet whispering of leaves in the weeping willow overhead added the final touch to the most romantic scene.
We lay there, both naked. I knew that I had to have her, and have her now.
Without a word being spoken, I moved into a position of dominance. I could feel instantly that this was what she was waiting for, as she frantically thrust her pelvis at my approaching organ. I moved slowly at first, inch by inch, until I was fully inside her.
Then, as the tension rose, we threw caution to the wind, and abandoned ourselves to the moment.
Although inexperienced, she approached every change of position with enthusiasm, moaning with despair, every time I withdrew to prevent myself from ending it all too soon.
As the sexual tension heightened towards the inevitable, mind-blowing climax, it was all I could do to hold out any longer. Finally, the moment that we had been building towards was upon us, and passed all too quickly.
Breathlessly we rolled together in the now damp grass. As the last deep orange glow of the long setting sun melted into the darkness of approaching night, we lay there still entwined in an amorous embrace. I kissed her long and lovingly, and whispered reassurance of how good she had been.
She tenderly and sensuously licked my inner ear, then whispered ""Baaaaaaaa"" and rejoined the flock."
http://www.newpost.gr/post/44495/%C2%ABHome-sweet-home%C2%BB-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%A4%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF-/
Να τοποθετηθεί ο Ξυνόγαλος.
Η είδηση από το αστυνομικό δελτίο που με τάραξε ήταν αυτή του 44χρονου που κατέβαινε στις 5 το πρωϊ στο γκαράζ Γ' Σεπτεμβρίου και Ηπείρου γιά να πάρει το αυτοκίνητο να πάει την γυναίκα του στο μαιευτήριο να γεννήσει και τρείς τύποι τον έσφαξαν γιά να του πάρουν την κάμερα. Από το "έλα Ηπείρου και Αχαρνών να σε γιουχαϊσω" φτάσαμε στο "έλα Ηπείρου και Αχαρνών να σε τεμαχίσω"...
Πολύ δυνατή η πένα της Τζένης. Έπρεπε από την αρχή να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, μιά και ως μοντέλο έδινε την αίσθηση της παγοκωλόνας.
http://fimotro.blogspot.com/2011/05/blog-post_3076.html
Η κρητικιά elianoula
1:36 διαφωνώ, το κρητικό ξεκωλάκι είναι άλλου είδους πτηνό, εκεί που η elianoula τιτιβίζει, αυτό κρώζει.
http://fimotro.blogspot.com/2011/05/blog-post_9967.html
Πολύ αδύνατο φαίνεται το κορίτσι στη φωτό.
Την Όλγα θα την εξεκώλιαζα τρις ημερησίως...Πρωί,μεσημέρι και βράδυ
Kαι η φωτογράφηση για το περιοδικό πολύ σέξυ...Αξίζει άλλο ένα ημερήσιο ξεκώλιασμα η Όλγα!Αμάν πια,με τα ξεκωλοπούτανα της πολιτικής...
1:57 νάναι καλά το PS (photoshop)
Όχι άλλο Τερζή, όχι άλλο Τερζή... Θα φάω και τραχανά, αλλά προς θεού, όχι άλλο Τερζή...
Ακόμα και οι πλέον αδιάφοροι θα έχουν προσέξει την επιθετική διάθεση του Ηπειρώτη τραχανοπλαγιά απέναντι στο γυναικείο φίλο. Σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας, αυτή δεν μπορεί να οφείλεται παρά σε σωρευμένα απωθημένα που προκλήθηκαν από συνεχείς ερωτικές απορρίψεις. Ιδού μία από αυτές.
Πολύ σωστή η αναφορά στον Billy Wilder ως μεγάλου μάστορα της κωμωδίας. Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, είναι ότι ο Wilder ήταν μέγας λάτρης των πούρων όπως παρατηρούμε σε αυτό το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο.
4:14 τον λέει βλάχο η μαντάμ; τσκ τσκ τσκ, Ξυνόγαλε σε πήρανε χαμπάρι και στην τηλεόραση. Kαι τελικά μάθαμε ότι είσαι από την Άρτα.
Καλημέρα-καλημέρα...
O Billy Wilder είναι λάτρης του πούρου και η Όλγα είναι λάτρης του πούρου με φλέβες...Δε με χαλάει καθόλου η Όλγα
Post a Comment