«Κώστα, νιώθω μπερδεμένος! Νιώθω προβληματισμένος!» ίσα που κατάφερε
να ψελλίσει ο νεαρός τραπεζικός υπάλληλος Θανάσης Κρομμύδας προς τον πιστό του φίλο. Φιλελεύθερος
ίσαμε το μεδούλι ο Θανάσης. Φιλελεύθερος α λα γκρέκα από τους πιο θερμούς. Υποστηρικτής
δυναμικός των ιδιωτικοποιήσεων – του «privatisation». Από την εποχή ήδη που σπούδαζε Business Studies στην
Αγγλία, στο πανεπιστήμιο του Luton·
και θεράπευε και την «επιστήμη» του Business Administration, κατακτώντας μάλιστα και MBA, από το πανεπιστήμιο του Derby!
Είχε γίνει θατσερικός / φιλελεύθερος μα και νεοφιλελεύθερος ο Θανάσης. Και τώρα πια ήταν αργά ν’ αλλάξει ρότα, αφού οι φιλελεύθερες ιδέες τον
είχαν διαποτίσει για τα καλά. «Αισθάνεσαι προβληματισμένος και μπερδεμένος βρε Θανάση; Εσύ, ο τετράγωνα λογικός; Ο οπαδός του ορθού λόγου και της κοινής λογικής;»
αποκρίθηκε με αγωνία ο παλιός συμμαθητής του, Κώστας, που αντιμετώπιζε τον Θανάση με σέβας, αφού υποκλινόταν στη μόρφωση – κι απ’ αυτήν ο Θανάσης (ο με δύο πτυχία Θανάσης) είχε προδήλως μπόλικη. Ο θατσεριστής ένιωθε βαθιά μπερδεμένος και δυνατά προβληματισμένος
από το κύμα ιδιωτικοποιήσεων το οποίο είχε αποφασίσει η κυβέρνηση. Μεταξύ
του μένους του απέναντι στους «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» και της πίστης του στα φιλελεύθερα ιδεώδη (δηλαδή ενδεχομένως μεταξύ εμπάθειας και ιδεοπληξίας) ένιωθε γερά στριμωγμένος ο νεαρός τραπεζικός.
«Μας μπέρδεψαν οι λαϊκιστές της κυβέρνησης με όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, Κώστα. Ως φιλελεύθερος νεοδημοκράτης είμαι υπέρ. Αλλά αν είμαι υπέρ, πώς θα είμαι εναντίον της κυβέρνησης; Αν, πάλι, παραμείνω εναντίον της κυβέρνησης, πώς θα είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων; Πώς θα είμαι σύμφωνος με την ιδεολογία μου; Τι θα πω τη Δευτέρα στους συναδέλφους στην τράπεζα; Τι θα γράψω στο Τουίτερ;» προχώρησε σε ερωτήσεις ρητορικές. Σκεπτικός κοιτούσε τον Θανάση ο καλός του φίλος. Επρόκειτο αναμφισβήτητα για γερό προβληματισμό. Με δυνατό ιδεολογικό στίγμα. Συμμεριζόταν κάπως τον προβληματισμό του Κρομμύδα ο Κώστας, όσο κι αν δεν καταλάβαινε στην ολότητά τους τα πράγματα. «Εμένα, Θανάση, ένα με νοιάζει: Πότε θα πάψουμε να είμαστε εγώ άνεργος κι εσύ χαμηλόμισθος; Εμείς πότε επιτέλους θα κάνουμε κτήμα μας τα αγαθά της ελεύθερης αγοράς;» ρώτησε.
«Μας μπέρδεψαν οι λαϊκιστές της κυβέρνησης με όλες αυτές τις ιδιωτικοποιήσεις, Κώστα. Ως φιλελεύθερος νεοδημοκράτης είμαι υπέρ. Αλλά αν είμαι υπέρ, πώς θα είμαι εναντίον της κυβέρνησης; Αν, πάλι, παραμείνω εναντίον της κυβέρνησης, πώς θα είμαι υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων; Πώς θα είμαι σύμφωνος με την ιδεολογία μου; Τι θα πω τη Δευτέρα στους συναδέλφους στην τράπεζα; Τι θα γράψω στο Τουίτερ;» προχώρησε σε ερωτήσεις ρητορικές. Σκεπτικός κοιτούσε τον Θανάση ο καλός του φίλος. Επρόκειτο αναμφισβήτητα για γερό προβληματισμό. Με δυνατό ιδεολογικό στίγμα. Συμμεριζόταν κάπως τον προβληματισμό του Κρομμύδα ο Κώστας, όσο κι αν δεν καταλάβαινε στην ολότητά τους τα πράγματα. «Εμένα, Θανάση, ένα με νοιάζει: Πότε θα πάψουμε να είμαστε εγώ άνεργος κι εσύ χαμηλόμισθος; Εμείς πότε επιτέλους θα κάνουμε κτήμα μας τα αγαθά της ελεύθερης αγοράς;» ρώτησε.
Ο χαμηλόμισθος αλλά αισιόδοξος για ένα καλύτερο αύριο Θανάσης δεν άφησε αναπάντητο το ερώτημα: «Ο καπιταλισμός περνάει μια πρόσκαιρη κρίση. Η ελεύθερη αγορά, όμως, ανασκουμπώνεται και το αόρατο χέρι της θα ξαναβάλει σύντομα τάξη. Πρέπει, όμως, να έρθει και ο Κυριάκος στην εξουσία. Και τότε να είσαι σίγουρος, Κώστα, ότι πολύ γρήγορα, πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζεσαι, θα γευτούμε φρέσκους και γευστικούς καρπούς». Παρά την αισιοδοξία του, ωστόσο, συνέχισε να νιώθει λιγάκι μπερδεμένος ο Κρομμύδας. Εκτός από
μπερδεμένος, όμως, ήταν και φουρκισμένος. Δυσκολευόταν να δεχτεί ότι οι πάντες τον
έπαιρναν στον μεζέ· ότι έπαιρνε το πάνου χέρι ο «εθνικολαϊκισμός» που έλεγαν και οι διανοούμενοι· ότι είχε γίνει ο καρπαζοεισπράκτορας του κάθε Κατρούγκαλου,
του κάθε Μπαλαούρα. Ευτυχώς, όμως, που, για καλή του τύχη, εκείνη τη στιγμή ήλθε στο
κινητό επείγον μήνυμα από τα κεντρικά του κόμματος. «Είμαστε υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά κατά των συγκεκριμένων
ιδιωτικοποιήσεων της συγκεκριμένης κυβέρνησης. Γιατί πρόκειται για ξεπούλημα. Σε λίγο αυτοί
θα πουλήσουν και την Ακρόπολη!» έγραφε το μήνυμα. Ο Θανάσης, αναθαρρημένος
πλέον, είχε μεμιάς ξανάβρει το κέφι του. Με αναπτερωμένο το ηθικό, δεν θα παρέμενε προβληματισμένος, μπερδεμένος, με το μαντραβέλι στο χέρι και καρπαζωμένος από τον «αγράμματο»,
«καταληψία» πρωθυπουργό. Τώρα πια ήξερε τι θα έλεγε αύριο στην τράπεζα· τι θα
έγραφε από απόψε κιόλας στο Τουίτερ…
/σχετικά άρθρα/
